Wczesna czy późna specjalizacja? [AKADEMIA ŚWIADOMEGO RODZICA #6]


Prezentujemy szósty odcinek cyklu, który na rozwoj.info.pl prowadzi trener Paweł Kwiatkowski, szkoleniowiec orlików, skrzatów oraz koordynator grup dziecięcych Akademii Piłkarskiej Rozwoju Katowice.

Drodzy Rodzice i Opiekunowie,

Każdy z Was chce pomóc swoim pociechom w osiągnięciu szczytu piłkarskiej piramidy. Czy zdajecie sobie sprawę, że najlepsze, co możecie zrobić na początku tej drogi, to zapisać dziecko na totalnie inny sport?

Jeśli rodzice pytają mnie, co może pomóc w sportowym rozwoju ich syna lub córki, to odpowiadam, żeby zapisali go/ją na basen, judo lub inny sport. Dlaczego?

Łukasz Panfil w swojej książce „Sport Uczy Życia” (którą serdecznie polecam wszystkim rodzicom) wyróżnił sześć aspektów stanowiących odpowiedź na pytanie, dlaczego uprawianie wielu dyscyplin jest ważne:

1. SPĘDZANIE AKTYWNIE CZASU
Inny sport wcale nie musi oznaczać zorganizowanych zajęć. Możecie wspólnie jeździć na rowerze, rolkach, regularnie chodzić na basen czy do parku trampolin. W zimie jeździć na nartach, desce lub łyżwach. Dzieci na pewno z tego powodu będą szczęśliwe i zapamiętają takie chwile do końca życia.
WTA i ATP (profesjonalne związki tenisa kobiet i mężczyzn) przedstawiły ciekawe badanie. Otóż rodzice ponad 90 procent zawodowych tenisistów za młodu aktywnie spędzało czas ze swoimi pociechami. Podkreślę, że nie chodzi o wspólne granie w tenisa.

2. LEKARSTWO NA WYPALENIE
Najpoważniejszy problem sportu dzisiejszych czasów. Na przełomie około 12.-13. roku życia mamy do czynienia z największym odpływem zawodników ze zorganizowanego uprawiania sportu. Jest bardzo dużo powodów takiej decyzji. Za duża presja rodziców i otoczenia, osoba trenera, która zniechęciła do kontynuowania zajęć, problemy z kontuzjami itd. Jednak bardzo często chodzi po prostu o przesyt. Od 5.-6. roku życia treningi kilka razy w tygodniu, dodatkowe zajęcia piłkarskie indywidualne lub w innych drużynach, mecze. Zawodnicy, którzy zaczynają dojrzewać, stwierdzają, że już nie sprawia im to tyle radości i rezygnują. A być może mieli szansę na zaistnienie w piłce nożnej? Inna aktywność fizyczna jako zajęcia dodatkowe na pewno pomogą psychicznie w tym problemie.

3. POSZUKIWANIA WŁAŚCIWEJ DYSCYPLINY
Można powiedzieć, że piłka nożna to sport dla wszystkich. Ale nie wszyscy będą mogli zawodowo grać w piłkę. To jasne jak słońce. Jeśli po procesie treningowym zawodnicy będą kochać piłkę, grać rekreacyjnie lub amatorsko – to będzie spory sukces, ponieważ przekazaliśmy im miłość do aktywności fizycznej i dzięki temu będą dbać o swoje zdrowie.
Jednak granie w piłkę może nie być jedyną drogą naszego dziecka. Co, jeśli inny sport spodoba się tak bardzo, że zostanie tym ulubionym, a piłka zejdzie na drugi plan? Może akurat kiedyś w tym innym sporcie ten zawodnik zrobi karierę. Świat sportu słyszał już bardzo wiele takich historii. Nie zabierajmy takich szans. Piłka to nie koniec świata.

4. TRANSFER UMIEJĘTNOŚCI I WZORCÓW RUCHOWYCH
W pierwszych kilku latach szkolenia przyświeca nam w Rozwoju zdanie „Najpierw człowiek, potem sportowiec, a na końcu piłkarz”. Wszechstronny rozwój jest niesamowicie istotny z fizycznego punktu widzenia. Piłka nożna nie zapewnia tego i nie wiem czy jest jakiś sport, który to robi. Prawdopodobnie nie.

Granie w koszykówkę lub siatkówkę pomoże rozwinąć manualność kończyn górnych. Judo pozwoli rozwinąć naszą siłę i nauczy, jak kontrolować swoje ciało np. podczas upadku. Gimnastyka zadba o mobilność i gibkość naszego ciała, a także je wzmocni. Basen poprawi naszą wydolność i wzmocni całe ciało. Przykładów jest tyle, ile dyscyplin sportowych. Wszystko to przełoży się na zostanie lepszym sportowcem, a kiedyś lepszym piłkarzem.

5. PREWENCJA PRZED KONTUZJAMI
Ten temat łączy się z powyższym. Jeśli jedne partie mięśniowe będą poddawane ogromnym obciążeniom, a inne będą pomijane to doprowadzi to do dysfunkcji i kontuzji. Zamiast dodatkowych treningów motorycznych możemy zapobiec temu w bardziej atrakcyjnej formie innych sportów.

6. KOMPETENCJE SPOŁECZNE
Jak wcześniej napisałem „Najpierw człowiek…”. No właśnie. Sport to idealne miejsce do uczenia współpracy czy rozwijania kompetencji związanych z byciem członkiem grupy lub zespołu. Jeśli dziecko będzie tylko w jednej grupie, to zostanie mocno ograniczone. Inne sporty spowodują, że nasz syn lub córka pozna więcej osób, stworzy nowe relacje i przeżyje nowe przygody. W końcu „Sport Uczy Życia”.

⚽⚽⚽
Każdy na pewno wybierze ścieżkę rozwoju dla swojej pociechy. Ale my jako Rozwój Katowice chcemy inspirować i wychodzić temu tematowi naprzeciw. W związku z tym już drugi rok zapewniamy części naszych najmłodszych zawodników zajęcia judo oraz gimnastyki. Nasze żaki i orliki są zadowolone, więc będziemy to kontynuować.

Żeby nie być gołosłownym, podam jeszcze na koniec kilka przykładów ze świata sportu:
⚽ NBA (najbardziej znana liga koszykarska) nawołuje do tego, by dzieci przed 14. rokiem życia uprawiły wiele dyscyplin, a koszykówkę – w możliwie najmniej zorganizowany sposób.
⚽ Roger Federer długo grał w piłkę nożną i dopiero w momencie wyboru swojej specjalizacji wybrał tenisa, a ile w nim osiągnął – wie prawie każdy.
⚽ Marcin Gortat zaczynał od piłki nożnej i bycia bramkarzem, a dopiero później zaczął treningi koszykówki. W wieku kilkunastu lat. Dostał się na szczyt, bo aż do ligi NBA.

⚽⚽⚽
Jeszcze raz serdecznie polecam książkę „Sport Uczy Życia” oraz „Sportowy Wojownik” (odnośnik TUTAJ). Czerpię z nich ogromne ilości inspiracji w pisaniu „Akademii Świadomego Rodzica” i w pracy z zawodnikami. Na pewno Wam jako rodzicom przysłuży się równie mocno.

Wszyscy stawiamy na ROZWÓJ, a w rozwoju pomogą nam inne dyscypliny sportowe.

PAWEŁ KWIATKOWSKI
Trener licencjonowany UEFA B
Szkoleniowiec orlików i skrzatów Akademii Piłkarskiej Rozwoju
Koordynator grup dziecięcych Akademii Piłkarskiej Rozwoju
tel. 601-236-637
p.kwiatkowski@rozwoj.info.pl

Poprzednie odcinki Akademii Świadomego Rodzica
#1 – Jak rozmawiać z dzieckiem przed meczem?
#2 – Jak wspierać w trakcie meczu, turnieju lub treningu?
#3 – Jak rozmawiać z dzieckiem po meczu?
#4 – Motywacja zewnętrzna i wewnętrzna
#5 – Jaki powinien być trener Rozwoju